توسط : درخشش نقره همیشه توجه جلب می‌کند، اما تماس مستقیم آن با پوست بعضی افراد خارش، التهاب و قرمزی به‌دنبال دارد. واکنش پوستی معمولاً به‌دلیل وجود نیکل در ترکیب نقره شکل می‌گیرد و در پوست‌های حساس شدت بیشتری دارد. اگر چنین تجربه‌ای دارید و با هدف سرمایه گذاری نقره می‌خرید، بهتر است برای حفظ سلامت پوست و سرمایه خود، طلای آب شده را جایگزین نقره کنند. در ادامه، مهم‌ترین علائم حساسیت به نقره و پنج روش مؤثر برای درمان آن معرفی می‌شود تا انتخابی آگاهانه و ایمن داشته باشید.
چرا نقره برای بعضی از افراد حساسیت‌زاست؟
پس از آنکه به درستی توانستیم تشخیص نقره از استیل را انجام دهیم، حساسیت به نقره یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی است که در برخی افراد نسبت به تماس پوست با فلز نقره بروز می‌کند. در این حالت، سیستم ایمنی فرد ماده‌ای را که در حالت عادی بی‌ضرر است مانند نقره یا آلیاژهای آن به عنوان عامل مهاجم شناسایی کرده و علیه آن واکنش نشان می‌دهد. نتیجه این واکنش ایمنی، ایجاد التهاب و علائم آلرژیک در محل تماس با نقره خواهد بود.
اما چرا همه افراد دچار این مشکل نمی‌شوند؟ عوامل ژنتیکی، سابقه سایر آلرژی‌ها و وضعیت عمومی سیستم ایمنی می‌تواند در مستعد بودن برخی افراد به حساسیت به نقره نقش داشته باشد. به‌طور کلی حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از مردم دچار نوعی حساسیت به فلزات‌اند و این حساسیت در زنان شایع‌تر است. این آمار نشان می‌دهد که گروهی از افراد به‌طور ذاتی آمادگی واکنش به برخی فلزات در تماس با پوست خود را دارند.
نکته مهم آن است که در بسیاری از موارد، علت اصلی حساسیت به نقره خود فلز نقره خالص نیست، بلکه ترکیبات فلزی همراه آن مانند نیکل یا مس در آلیاژ نقره عامل تحریک سیستم ایمنی‌اند. نقره خالص (عیار ۹۹۹) فلزی نسبتاً خنثی است و کمتر پیش می‌آید که بدن به آن واکنش آلرژیک نشان دهد. مشکل زمانی رخ می‌دهد که برای افزایش استحکام و جلای نقره، فلزات دیگری به آن اضافه شوند یا زیورآلات نقره روی فلز پایه‌ای حاوی نیکل آبکاری شده باشند.
نیکل به‌خصوص یکی از عوامل شایع ایجاد آلرژی تماسی است و حضور حتی مقدار کمی نیکل در ترکیب نقره می‌تواند باعث بروز حساسیت پوستی شود. بنابراین افرادی که گزارش حساسیت به نقره دارند، در واقع غالباً به آلیاژهای نقره (حاوی نیکل، مس یا کادمیوم) واکنش نشان می‌دهند نه خود نقره خالص. به همین دلیل انتخاب نقره با عیار بالا و بدون نیکل می‌تواند برای افراد حساس بسیار مهم باشد.
در موارد نادرتری هم ممکن است شخص به خود نقره حساسیت داشته باشد که یک آلرژی تماسی نادر تلقی می‌شود. به طور خلاصه، ترکیب فلزات همراه نقره و واکنش سیستم ایمنی فرد به این ترکیبات علت اصلی حساسیت به نقره برخی افراد است. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید مقاله نقره چیست را مطالعه کنید.
بیشتر بخوانید:چگونه طلای سفید را از نقره تشخیص بدهیم؟
علائم حساسیت به نقره چیست؟
علائم واکنش آلرژیک ناشی از حساسیت به نقره همچون حساسیت به طلا، معمولاً در نواحی پوست که با نقره یا زیورآلات حاوی نقره در تماس بوده‌اند بروز می‌کند. این علائم بسته به شدت حساسیت می‌توانند خفیف یا شدید باشند. شایع‌ترین نشانه‌ها شامل قرمزی و التهاب پوست، احساس خارش آزاردهنده و گاهی سوزش در محل تماس‌اند. در بسیاری از موارد تورم مختصر بافت‌های اطراف ناحیه تماس را نیز می‌بینیم و پوست ممکن است حالت تحریک‌شده و گرم پیدا کند. در صورتی که حساسیت شدیدتر باشد یا تماس طولانی‌تر ادامه یابد، علائم می‌توانند گسترده‌تر شوند؛ از جمله بروز برجستگی‌ها یا کهیرهای ریز روی پوست، خشکی و پوسته‌پوسته شدن یا ترک خوردن ناحیه مبتلا و حتی تاول‌های کوچک که حاوی مایع شفاف‌اند.
خروج ترشحاتی از تاول‌ها یا ترک‌های پوستی نیز در موارد حاد گزارش شده است که نشان‌دهنده التهاب شدیدتر پوست است. این زخم‌ها و تاول‌ها هنگام حساسیت به نقره، در صورت خارش و خراشیدن می‌توانند عفونت ثانویه پیدا کنند، بنابراین توجه به درمان و جلوگیری از آسیب بیشتر به پوست اهمیت زیادی دارد.
علائم حساسیت به نقره معمولاً بلافاصله پس از تماس ظاهر نمی‌شوند، بلکه با کمی تأخیر خود را نشان می‌دهند. به طور معمول، طی چند ساعت تا ۱–۲ روز پس از تماس با زیورآلات نقره‌ای، نشانه‌های اولیه آلرژی مانند خارش و قرمزی شروع به ظاهر شدن می‌کنند. این واکنش تأخیری که به آن درماتیت تماسی آلرژیک می‌گویند به دلیل فعالیت زمان‌بر سیستم ایمنی در شناسایی و واکنش به آلرژن فلزی است.
علائم ایجاد شده در صورت عدم درمان ممکن است چند روز تا چند هفته بر روی پوست باقی بمانند و به‌تدریج با ترمیم پوست از بین بروند. البته شدت و مدت ماندگاری علائم بسته به میزان حساسیت فرد و مدت تماس با نقره متفاوت خواهد بود. شناخت این علائم و ارتباط دادن آنها با استفاده از زیورآلات نقره برای تشخیص به‌موقع آلرژی و حساسیت به نقره بسیار مهم است تا اقدامات درمانی و پیشگیرانه سریع‌تر صورت گیرد.
درمان حساسیت به نقره
در صورت بروز واکنش آلرژیک، با انجام اقدامات مناسب می‌توان علائم را کنترل و پوست را التیام بخشید. در ادامه ۵ روش موثر برای درمان حساسیت به نقره آورده‌ایم.
قطع تماس با عامل حساسیت‌زا
اولین گام در کنترل واکنش آلرژیک، حذف منبع حساسیت است. به محض مشاهده علائم حساسیت به نقره باید زیورآلات نقره یا هر شیء حاوی نقره که با پوست تماس دارد را فوری از بدن جدا کنید. قطع تماس باعث می‌شود روند تحریک سیستم ایمنی متوقف شده و از تشدید علائم جلوگیری شود. همچنین قسمت‌های در تماس با فلز را از لباس یا پوشش تنگ آزاد کنید تا پوست امکان تنفس و ترمیم داشته باشد.
شستشوی موضعی و کاهش التهاب
ناحیه‌ای از پوست که دچار واکنش شده است را به‌آرامی با آب ولرم و صابون ملایم بشویید تا هرگونه ذرات فلزی یا آلاینده احتمالی از سطح پوست پاک شود. سپس پوست را به دقت خشک کنید، مالش ندهید، بلکه با حوله نرم به صورت ضربه‌ای خشک کنید تا رطوبت اضافی که می‌تواند باعث تشدید خارش شود از بین برود.
پس از شستشو و خشک کردن، برای کاهش التهاب می‌توانید یک کمپرس سرد تمیز روی محل قرار دهید تا خارش و سوزش پوست تسکین یابد. این کار به کم شدن جریان خون موضعی و آرام کردن واکنش پوستی کمک می‌کند. رعایت بهداشت پوست و تمیز نگه داشتن محل آلرژی، از عفونت کردن ضایعات پوستی نیز جلوگیری خواهد کرد.
استفاده از کرم‌ها و پمادهای موضعی ضدحساسیت
پس از پاکسازی پوست، به‌کار بردن داروهای موضعی مناسب می‌تواند به تسکین سریع‌تر علائم حساسیت به نقره کمک کند. معمولاً یک کرم هیدروکورتیزون با دوز پایین که بدون نسخه قابل تهیه است، گزینه‌ی مناسبی برای کاهش التهاب و خارش می‌باشد. هیدروکورتیزون یک کورتیکواستروئید موضعی ملایم است که واکنش ایمنی در پوست را سرکوب کرده و قرمزی و خارش را فرو می‌نشاند.
علاوه بر آن، می‌توانید از لوسیون‌های ضدخارش مانند کالامین یا کرم‌هایی حاوی منتول نیز استفاده کنید تا حس سوزش و خارش پوستتان کاهش یابد. این محصولات با ایجاد یک لایه‌ی محافظ و خاصیت خنک‌کنندگی، ناراحتی پوست را کم می‌کنند. توجه کنید که کرم را طبق دستور مصرف روی ناحیه بمالید و از خراشیدن محل خودداری کنید تا پوست فرصت ترمیم داشته باشد و از حساسیت به نقره پوستتان کاسته شود.
مصرف داروهای آنتی‌هیستامین خوراکی
در مواردی که واکنش آلرژیک گسترده‌تر است یا خارش شدید آزاردهنده‌ای وجود دارد، می‌توان از آنتی‌هیستامین‌های خوراکی بهره گرفت. این داروها با مهار اثر هیستامین (ماده شیمیایی آزادشده در واکنش‌های آلرژیک) علائم را تخفیف می‌دهند. برای مثال، مصرف قرص ستیریزین یا لوراتادین می‌تواند به کاهش خارش و التهاب ناشی از حساسیت به نقره کمک کند.
آنتی‌هیستامین‌ها عموماً اثر تسکینی طی ۳۰ دقیقه تا یک ساعت پس از مصرف دارند و باعث خواب‌آلودگی خفیف در برخی افراد می‌شوند که طبیعی است. در صورت شدید بودن علائم حساسیت به نقره، ممکن است پزشک دوزهای قوی‌تر یا تزریقی آنتی‌هیستامین را تجویز کند. همیشه دستور مصرف داروهای خوراکی را رعایت کنید و در صورت وجود بیماری زمینه‌ای یا مصرف داروهای دیگر، با پزشک درباره مصرف آنتی‌هیستامین مشورت کنید.
مراجعه به پزشک متخصص در موارد شدید
چنانچه با وجود اقدامات فوق، علائم آلرژی ظرف یکی دو روز بهبود نیافت یا شدت زیادی داشت، حتماً به پزشک متخصص پوست یا آلرژی مراجعه کنید. پزشک با ارزیابی شدت حساسیت به نقره ممکن است درمان‌های قوی‌تری را تجویز کند؛ از جمله کرم‌های کورتیکواستروئید قوی‌تر مانند بتامتازون یا کلوبتازول برای استفاده کوتاه‌مدت و در صورت لزوم داروهای خوراکی کورتونی یا تزریقی در موارد بسیار شدید.
همچنین پزشک می‌تواند برای تشخیص دقیق آلرژن و حساسیت به نقره، آزمون‌هایی نظیر تستپَچ انجام دهد تا مشخص شود آیا واقعاً نیکل، نقره یا فلز دیگری باعث آلرژی شده است. انجام این آزمون تشخیصی با چسباندن مقدار کمی از فلزات مختلف روی پوست (معمولاً پشت کمر) انجام می‌دهد و واکنش پوست را به هر فلز ارزیابی می‌کند. نتیجه این بررسی به بیمار و پزشک کمک می‌کند که از تماس بعدی با عامل حساسیت‌زا اجتناب کنند. درمان به‌موقع پزشکی علاوه بر رفع سریع‌تر علائم، از عفونت ثانویه پوست جلوگیری می‌کند و باعث می‌شود فرد با خیالی آسوده‌تر به استفاده از زیورآلات جایگزین یا اقدامات پیشگیرانه بپردازد.
چطور از ایجاد علائم حساسیت به نقره پیشگیری کنیم؟
برای جلوگیری از بروز حساسیت به نقره و ظهور علائم ناخوشایند آن، رعایت چند نکته‌ی مهم را توصیه می‌کنیم.
انتخاب زیورآلات هایپوآلرژنیک (ضد حساسیت)
بهترین راه پیشگیری، استفاده نکردن از زیورآلاتی است که حاوی فلزات حساسیت‌زا مثل نیکل باشند. هنگام خرید بدلیجات یا جواهرات نقره، به دنبال گزینه‌هایی با برچسب Nickel-free یا Hypoallergenic باشید. فلزاتی مانند استیل ضدزنگ مخصوص جراحی، تیتانیوم، طلای ۱۸ عیار به بالا و پلاتین جزو گزینه‌های کم‌خطر برای افراد مستعد آلرژی و حساسیت به نقره است.
حتی پلاستیک‌های طبی مخصوص گوشواره نیز برای کسانی که گوش‌های حساسی دارند گزینه مناسبی است. به طور خلاصه، اجتناب از نیکل و فلزات آلرژی‌زا در ترکیب زیورآلات، موثرترین روش پیشگیری از حساسیت به نقره است.
خشک و تمیز نگه داشتن پوست در محل تماس
رطوبت (خصوصاً عرق) می‌تواند آزاد شدن یون‌های فلزی از زیورآلات را تسریع کرده و احتمال واکنش آلرژیک را بالا ببرد. پیش از استفاده از گردنبند، دستبند یا گوشواره نقره، اطمینان حاصل کنید که پوستتان خشک و عاری از هرگونه کرم، عطر یا تعریق است. برای مثال، اگر بلافاصله پس از حمام یا ورزش قصد استفاده از زیورآلات را دارید، ابتدا پوست را کاملاً خشک کنید. خشک بودن و تمیز بودن پوست باعث می‌شود تماس فلز با پوست به طور مستقیم و طولانی‌مدت نباشد و علائم حساسیت به نقره به حداقل برسد. همچنین در طول روز در صورت تعریق، می‌توانید زیورآلات را موقتاً درآورده و پوست را تمیز و خشک کنید.
بیشتر بخوانید:بزرگ‌ترین کشور تولید کننده نقره را می‌شناسید؟
استفاده از لایه محافظ مرطوب‌کننده روی پوست
یک ترفند مفید برای کاهش تماس مستقیم فلز با پوست، به‌کار بردن یک لایه نازک کرم مرطوب‌کننده‌ی بدون عطر و مواد حساسیت‌زا روی محل‌هایی است که زیورآلات با آنها در تماس خواهد بود. برای مثال، پیش از انداختن دستبند نقره، روی مچ دست خود را با لایه بسیار نازکی از کرم مرطوب‌کننده بپوشانید و صبر کنید کمی جذب شود تا از میزان حساسیت به نقره بکاهد.
این لایه کرم مانند سدی میان پوست و فلز عمل می‌کند و احتمال بروز حساسیت به نقره را کاهش می‌دهد. دقت کنید از مرطوب‌کننده‌ای استفاده کنید که خود موجب تحریک پوست نشود؛ ترجیحاً محصولات مخصوص پوست‌های حساس. این روش به‌ویژه در فصول گرم که تعریق بیشتر است یا هنگامی که زیورآلات را برای مدت طولانی استفاده می‌کنید، کمک‌کننده خواهد بود.
انتخاب زیورآلات با روکش محافظ (آبکاری شده)
بسیاری از زیورآلات نقره جدید دارای روکش رودیوم یا پالادیوم هستند که نه‌تنها به براق‌تر شدن و دیرتر تیره شدن جواهر کمک می‌کند، بلکه به عنوان عایقی بین نقره و پوست نیز عمل می‌کند. استفاده از نقره روکش‌دار مثلاً نقره رودیوم‌شده یک راهکار مؤثر برای افرادی است که حساسیت به نقره دارند. این روکش مانع می‌شود که فلز نقره یا آلیاژهای زیرین آن مستقیماً با پوست تماس پیدا کنند و در نتیجه احتمال واکنش آلرژیک کمتر می‌شود.
هنگام خرید زیورآلات نقره، در مورد داشتن آبکاری رودیوم یا پالادیوم سوال کنید. هرچند این روکش‌ها دائمی نیستند و به مرور ممکن است ساییده شوند، اما تا زمانی که سالم‌اند یک لایه محافظ در برابر حساسیت به نقره فراهم می‌کنند.
استفاده از لاک بی‌رنگ روی بخش‌های فلزی
یک روش ابتکاری و ساده برای کاهش تماس فلز با پوست در حساسیت به نقره، پوشاندن قسمت‌هایی از زیورآلات که مستقیماً با پوست درگیرند با یک لایه لاک ناخن بی‌رنگ است. برای مثال، بخش پشتی گوشواره یا قفل دستبند نقره را می‌توان با لاک بی‌رنگ آغشته کنید و صبر کنید تا خشک شود. این کار یک لایه عایق پلاستیکی نازک روی فلز ایجاد می‌کند که از تماس مستقیم پوست با نقره یا آلیاژهای آن جلوگیری خواهد کرد.
توجه کنید که هر چند وقت یک‌بار مثلاً هفته‌ای یک‌بار این لایه را بازبینی کرده و در صورت ساییده شدن، مجدداً لاک بزنید. استفاده از لاک بی‌رنگ راه‌حلی موقت اما مؤثر است، به‌خصوص برای زیورآلاتی که به آنها علاقه دارید ولی باعث حساسیت به نقره شما می‌شوند. البته اگر واکنش پوستی شدید دارید، این روش ممکن است کافی نباشد و بهتر است از زیورآلات جایگزین استفاده کنید.
با به‌کارگیری ترکیبی از راهکارهای فوق، می‌توان تا حد زیادی از بروز علائم آلرژی جلوگیری کرد. در نهایت، شناخت وضعیت بدن خود و دقت در انتخاب زیورآلات، کلید اصلی پیشگیری از حساسیت به نقره است.
آیا نقره برای زن ضرر دارد؟
خیر، تاکنون هیچ شواهد علمی معتبری مبنی بر این که فلز نقره به‌طور خاص برای سلامتی زنان مضر باشد گزارش نشده است. نقره یک فلز گران‌بها و ایمن است که قرن‌هاست هر دو جنس از آن استفاده می‌کنند. برعکس، تحقیقات نشان داده‌اند که نقره دارای خواص مفیدی نیز می‌باشد؛ از جمله اثر ضدمیکروبی و حتی اثر آرام‌بخشی بر سیستم عصبی که به کاهش استرس کمک می‌کند. به همین دلیل در برخی منابع طب سنتی به خواص نقره برای آرامش اعصاب اشاره شده است، هرچند این موارد در موضوع حساسیت به نقره قطعیت علمی کامل ندارند.
نکته جالب دیگر اینکه نقره خاصیت تنظیم‌کننده حرارت بدن دارد که کارشناسان می‌گویند به تعادل دمایی بدن کمک می‌کند. به علاوه، در علم پزشکی مدرن نیز از ترکیبات نقره برای مصارف درمانی و ضدعفونی‌کننده بهره می‌گیرند؛ برای مثال سولفادیازین نقره در درمان سوختگی‌ها جهت جلوگیری از عفونت کاربرد گسترده‌ای دارد. چنین کاربردهایی تأکیدی بر بی‌ضرر بودن نقره برای بدن انسان است که از موضوعات مهم حساسیت به نقره است.
تنها موردی که ممکن است به عنوان ضرر نقره مطرح کنند، همان واکنش‌های آلرژیک یا حساسیت به نقره در افراد مستعد است که آن هم یک مسئله ایمنی فردی است و به خواص ذاتی نقره مربوط نمی‌شود. برخی افراد ممکن است متوجه شوند که استفاده طولانی از نقره مثلاً انگشتر یا گردنبند باعث تیره شدن یا تغییر رنگ موقت پوستشان به رنگ سبز، خاکستری یا سیاه در محل تماس شود. این تغییر رنگ در واقع ناشی از واکنش شیمیایی بین نقره و ترکیبات سولفوری یا اسیدی موجود در عرق بدن است و از نظر پزشکی خطری ندارد.
در فرهنگ عامه می‌گویند که این تغییر رنگ می‌تواند نشان‌دهنده بالانس اسید و باز بدن فرد باشد، اما در هر صورت ضرری برای سلامت به همراه ندارد و با شستشو برطرف می‌شود. به طور کلی اگر فردی دچار حساسیت به نقره نباشد، استفاده از زیورآلات نقره هیچ اثر منفی بر سلامت هورمونی، باروری یا سایر جنبه‌های سلامت زنان نخواهد داشت.
حتی در متون تاریخی و روایات نیز به فواید استفاده از نقره برای زنان و مردان اشاره شده و هیچ منع پزشکی برای آن ذکر نشده است. بنابراین می‌توان گفت نقره فلزی بی‌خطر برای بانوان است و با خیال راحت می‌توان از زیبایی و خواص آن بهره برد؛ تنها کافیست نکات بهداشتی و موارد آلرژی‌زا را در نظر داشته باشید.
بیشتر بخوانید:تاثیر طلا بر سلامت پوست؛ طلاتراپی واقعا جواب می‌دهد؟
حساسیت گوش به گوشواره نقره رایج است!
بله، در حساسیت به نقره، حساسیت نشان دادن ناحیه گوش در اثر استفاده از گوشواره‌های نقره‌ای یکی از انواع شایع آلرژی به زیورآلات است. بسیاری از افراد مخصوصاً خانم‌های جوان تجربه قرمزی، خارش و حتی تورم در نرمه گوش خود پس از استفاده از گوشواره نقره را داشته‌اند. آمارها نشان می‌دهد تا حدود ۱۷٪ از زنان به فلز نیکل حساسیت دارند، در حالی که این رقم در مردان تنها حدود ۳٪ است. این تفاوت عمدتاً به خاطر رواج سوراخ کردن گوش در میان زنان و استفاده بیشتر آنها از گوشواره بروز می‌کند. در حقیقت مطالعات پزشکی تأیید کرده‌اند که پیرسینگ گوش شایع‌ترین علت ایجاد آلرژی به نیکل در دنیا است.
از آنجا که در ساخت بسیاری از گوشواره‌های نقره، بویژه انواع ارزان‌قیمت یا بدلی، مقداری نیکل به کار می‌رود، این حساسیت به اشتباه به عنوان حساسیت به نقره می‌شناسند، در حالی که مقصر اصلی ترکیب نیکل در آلیاژ گوشواره است. به هر حال نتیجه یکی است؛ تماس مداوم فلز آلرژی‌زا با بافت حساس نرمه گوش، باعث واکنش ایمنی بدن و ظهور علائم می‌شود. پوست ناحیه گوش نازک و حساس است و همچنین از آنجا که سوراخ گوش یک زخم سطحی است، فلز به‌راحتی می‌تواند به لایه‌های عمقی‌تر پوست نفوذ کرده و حساسیت ایجاد کند.
به همین دلایل خارش و التهاب گوش پس از استفاده از گوشواره‌های نقره‌ای در افراد مستعد، اتفاقی رایج و آشناست. خوشبختانه این حساسیت به نقره خطر جدی برای سلامت گوش ندارد اما می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد و مانع از استفاده از گوشواره‌های دلخواه شود.
برای پیشگیری و مدیریت این مشکل و این حساسیت به نقره چه می‌توان کرد؟ نخست آنکه توصیه می‌کنیم برای سوراخ کردن گوش حتماً از گوشواره‌های کاملاً ضدحساسیت استفاده کنید. متخصصان پوست تأکید می‌کنند که طی چند هفته اول پس از پیرسینگ گوش، فقط از گوشواره‌های استیل جراحی (فاقد نیکل) یا طلای ۱۴ تا ۱۸ عیار استفاده گردد تا احتمال حساس شدن گوش به فلز به حداقل برسد. پس از آن نیز در صورت تمایل به استفاده از گوشواره نقره، حتماً از نقره با عیار بالا و ترجیحاً روکش‌دار (رودیوم‌شده) بهره بگیرید تا تماس مستقیم نقره خام با بافت کاهش یابد.
افرادیکه دچار حساسیت به نقره یا نیکل در گوش‌اند، معمولاً باید از استفاده طولانی‌مدت گوشواره‌های نقره اجتناب کنند. در عوض می‌توانند گوشواره‌هایی از جنس تیتانیوم، پلاتین، طلای سفید بدون نیکل یا استیل ضدزنگ مخصوص پزشکی را جایگزین کنید. این فلزات کمتر احتمال ایجاد واکنش دارند. همچنین ترفند لاک بی‌رنگ که پیش‌تر اشاره شد، برای بخش میخی گوشواره یا قفل آن نیز قابل استفاده است تا یک سد محافظ بین فلز و پوست گوش ایجاد کند. د
ر صورت بروز علائم در گوش، همان اقدامات درمانی کلی که ذکر کردیم، شستشو، پمادهای موضعی و آنتی‌هیستامین، را می‌توانید به کار ببندید تا التهاب و خارش فروکش کند. اگر چرک یا عفونتی مشاهده شد مثلاً به دلیل خراشیدن محل حساسیت، لازم است پزشک گوشتان را معاینه کند چون ممکن است نیاز به آنتی‌بیوتیک موضعی یا خوراکی داشته باشید.
در مجموع، شایع بودن حساسیت به نقره در گوش به این معنا نیست که فرد حتماً باید از زیورآلات دلخواه خود صرف‌نظر کند. با آگاهی از علت مشکل که اغلب وجود نیکل در آلیاژ گوشواره است و به‌کارگیری فلزات جایگزین یا روش‌های محافظتی، می‌توانید همچنان از استفاده از گوشواره‌های زیبا لذت برد. اگر شما هم گوش‌های حساسی دارید، سعی کنید همیشه گوشواره‌های باکیفیت و بدون نیکل بخرید و نکات بهداشتی را رعایت کنید تا دچار مشکلات کمتری شوید. یادمان باشد که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است؛ بخصوص زمانی که پای زیبایی و سلامت پوست در میان است.
همه چیز درباره حساسیت به نقره و روش‌های کنترل آن
جمع‌بندی: حساسیت به نقره در بعضی افراد پس از تماس با زیورآلات نقره یا آلیاژهای حاوی نیکل بروز می‌کند. قطع تماس، شستشو، کرم موضعی، آنتی‌هیستامین و مراجعه به متخصص، موثرترین راه‌های کنترل علائم به‌شمار می‌آیند. پیشگیری با انتخاب جواهرات بدون نیکل، استفاده از روکش یا لاک بی‌رنگ و حفظ خشکی پوست امکان‌پذیر. کارشناسان برای کسانی که هدف سرمایه‌گذاری دارند، طلای آب‌شده را به‌عنوان جایگزین کم‌خطر توصیه می‌کنند.
